Kilka słów o mnie
Jestem psychologiem i psychoterapeutką w trakcie szkolenia
w nurcie systemowym. Ukończyłam studia psychologiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Doświadczenie zawodowe zdobywałam m.in. w Zespole Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych nr 2 w Poznaniu oraz w Środowiskowym Centrum Zdrowia Psychicznego dla dzieci
i młodzieży w Poznaniu.
We wrześniu 2018 roku zostałam przyjęta na Członka Nadzwyczajnego Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej (WTTS). Obecnie, jestem w trakcie uzyskiwania Certyfikatu Psychoterapeuty i Doradcy Systemowego przy WTTS. Dodatkowo, ukończyłam również kurs „Otwarty Dialog i terapia sieci społecznej w sytuacji kryzysu psychicznego”.
Oferuję psychoterapię indywidualną oraz rodzinną.
Przyjmuję osoby w różnym wieku, bez względu na rasę, płeć, przekonania religijne, kulturowe, społeczne, orientację, czy tożsamość płciową.
Aby dbać o poziom mojej pracy, regularnie poddaję się superwizji. Stale rozwijam także swoje kwalifikacje uczestnicząc w różnego rodzaju warsztatach i szkoleniach.
W pracy kieruję się zasadami Kodeksu Etyczno-Zawodowego Psychologa.
Moje podejście
W gabinecie pracuję w podejściu systemowym. Istotą tego myślenia jest postrzeganie problemów nie jako zjawisk wewnątrzpsychicznych, ale jako rezultatów procesów międzyludzkich. W pracy terapeutycznej biorę pod uwagę kontekst społeczny, rodzinny oraz kulturowy. Nie szukam prostych związków przyczynowo-skutkowych, ale przyglądam się, jak dany problem wpływa na resztę rodziny, przyjaciół, znajomych, dlaczego trudności nie ustępują i jaką funkcję może pełnić występujący objaw.
Pracuję z pacjentami indywidualnie, ale w pracy z dziećmi
i młodzieżą w terapię zaangażowani są również rodzice/opiekunowie prawni, gdyż niezwykle ważne jest dla mnie poznanie różnych perspektyw. W pracy terapeutycznej zależy mi na pokazaniu alternatywnych sposobów rozumienia objawu, trudności, czy konfliktu. Nie roszczę sobie prawa do podawania gotowych rozwiązań, uważam, że to mój rozmówca jest ekspertem od swojego życia, a ja mogę mu jedynie proponować moje hipotezy oraz inne perspektywy.
Lubię myśleć o terapii, jako o podróży pociągiem, moi rozmówcy dosiadają się do mnie, podróżujemy razem, mogę pomóc zwrócić na coś uwagę, spojrzeć inaczej, a czasem po prostu towarzyszyć i wspierać. Jednak o kierunku i czasie trwania tej podróży decyduje rozmówca, biorąc pod uwagę swoje potrzeby.
Ja wspieram go, pozostając neutralna i bezstronna.